"GUNDAM.INFO BOX GLOBAL"
ออกแบบกลไก สัมภาษณ์

“เมื่อบริษัทผู้ผลิต อาทิเช่น ซันไรส์ (บ.บันไดนามิโค ฟิล์มเวิร์ค ในตอนนี้) ให้เราวางแผนการผลิต นักออกแบบเครื่องจักรกลมักจะเริ่มด้วยการจินตนาการถึงโลกที่เรื่องราวเกิดขึ้น จากนั้นจึงออกแบบหุ่นยนต์หลักและหุ่นยนต์สนับสนุน

อย่างไรก็ตามนักออกแบบแต่ละคนก็มีแนวทางที่ต่างกัน ในบางคนมักจะออกแบบหุ่นยนต์ในรูปแบบของตัวเอง ในขณะที่คนอื่นๆรวมถึงตัวผมเองออกแบบให้เหมาะสมกับฉากของเรื่อง”

“ผมเริ่มทำงานในอุตสาหกรรมอนิเมะประมาณปี 1986 ผมทำงานกับบริษัทที่ผลิต OVA เป็นหลัก ที่ซึ่งผมได้มีโอกาสทำงานใน “จี กันดั้ม””
ตอนแรก “โมบิล ไฟท์ตอร์ จี กันดั้ม” จะเน้นเป็นแนวไซไฟมากกว่า แต่สุดท้ายก็กลายเป็นซีรีส์แนวต่อสู้ที่เรารู้จักกันในปัจจุบัน ตั้งแต่นั้นมา ผมก็มีส่วนร่วมในการผลิต "โมบิลสูทกันดั้ม ดิ เอท เอ็มเอสทีม" "โมบิลสูทกันดั้มซี๊ด" และอื่นๆ อีกมากมาย

“โมบิลสูทกันดั้มซี๊ด เป็นซีรีส์กันดั้มซีรีส์แรกของศตวรรษที่ 21 ผมตั้งใจจะออกแบบอาชแองเจิลและหุ่นยนต์อื่นๆขึ้นมาใหม่ เนื่องจากได้ตัดสินใจชื่ออาชแองเจิลไปแล้ว ผมเลยนึกถึงอะไรบางอย่างที่ได้รับแรงบันดาลใจจากปีกนางฟ้า แต่แล้วทีมงานก็ขอให้ผมทำให้มันดูเหมือน White Base (หัวเราะ) สุดท้ายผมก็เลยรวมเอาสองไอเดียเข้าด้วยกันและได้ดีไซน์ที่คล้ายกับศตวรรษที่ 21 มาก ผมคิดว่ามันออกมาได้ดีมาก ผมพอใจกับผลงานที่ออกมานี้

“ผมอยากจะบอกว่าการออกแบบที่ได้แรงบันดาลใจทางทหาร เช่น กันดัม อีแซต-8 เป็นจุดแข็งของผม แต่สำหรับสับเปลี่ยนพันธมิตรของโมบิลสูท ผู้กำกับ อิมากาวะ ได้ตัดสินใจแล้วว่าพวกมันจะแปลงร่างเป็นเกราะเคลื่อนที่ตามลำดับยอดของพวกมันเอง (หัวเราะ) ดังนั้นเมื่อออกแบบรูปร่างคล้ายมนุษย์ ผมจึงเริ่มต้นด้วยการแยกส่วนเกราะเคลื่อนที่รูปทรงพลั่ว รูปข้าวหลามตัด และกระบอง

ก่อนที่จะทำงานในซีรีส์กันดั้ม ผมไม่เคยออกแบบหุ่นยนต์ขนาดใหญ่มาก่อน สำหรับ OVA อื่นๆ ผมมักจะวาดสิ่งของที่ดูสมจริงเป็นหลัก เช่น โครงกระดูกภายนอกและรถถังที่มีพลังขับเคลื่อน ในตอนแรก ผมพยายามคิดหาไอเดียการออกแบบหุ่นยนต์ที่ดูเหมือนฮีโร่
และนั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเมื่อผมได้รับข้อเสนอให้ทำงานใน “โมบิลสูทกันดั้ม ดิเอท เอ็มเอส ทีม” ผมตื่นเต้นที่ได้คิดว่านี่คืองานของผม การนำสไตล์ที่ได้รับแรงบันดาลใจจากทหารมาใช้กับกันดั้ม อีแซต-8 ถือเป็นเรื่องที่สนุกมาก"

“เริ่มต้นเลย ผมได้จัดเตรียมด้วยแผนการผลิตและผมอ่านสคริปไปด้วย ในแง่ของความพอใจ มันให้ความรู้สึกเหมือนเรื่องสยองขวัญเล็กน้อย ในฉากหนึ่ง กันดั้มโผล่ออกมาจากป่าเหมือนปีศาจและโจมตี มันน่ากลัวมาก
บทมีองค์ประกอบสยองขวัญมากมายแบบนั้น ผมจึงพยายามรวมมันเข้าไปในการออกแบบบ้างเล็กน้อย"

เมื่อเป็นการออกแบบจักรกล นักออกแบบจะทำภาพวาดเส้นเต็มเป็นดับแรก หลังจากนั้นนักสร้างภาพเคลื่อนไหวจะวาดคีย์เฟรมเดี่ยวที่ใช้ทำอนิเมชันที่เคลื่อนไหว แต่กับ CG อนิเมชัน ขั้นตอนสุดท้ายของการออกแบบจะอยู่ในรูปแบบของโมเดล CG สำหรับเหตุผลนี้ ผมเน้นไปที่ว่ากันดัมและซาคุรุ่นใหม่จะถูกมองเห็นยังไง การให้รายละเอียดที่เหมาะสมกับซีรีส์ใหม่แก่พวกเขาถือเป็นงานที่สำคัญที่สุด เมื่อผมออกแบบเบื้องต้นเสร็จแล้ว ก็ส่งไปที่เซฟเฮ้าส์ และพวกเขาจะสร้างโมเดล CG จากนั้นก็ส่งกลับมาให้ผมพร้อมกับข้อเสนอแนะ และในฐานะหัวหน้างาน ผมจะตรวจสอบรูปแบบและลักษณะโดยรวมของโมเดลเหล่านั้น"

“โมบิลสูทที่สร้างใน CG เป็นอะไรที่วิเศษในแง่ของการเคลื่อนไหวและความรู้สึกเป็นรูปธรรม ที่เซฟเฮ้าส์ โมเดลกันดั้มถูกดูแลทั้งหมดโดย ทาคูยะ ซุซูกิ
เขามีสัญชาตญาณที่ยอดเยี่ยมในการสร้างแบบจำลอง และเมื่อเขาสร้างแบบจำลองพื้นผิวของโมบิลสูท เขาก็คำนึงถึงว่าแสงและเงาจะสะท้อนออกมาจากพื้นผิวเหล่านั้นอย่างไร
เราทำสิ่งนั้นกับกันดั้มและซาคุ
เมื่อพวกมันเคลื่อนไหว ให้ใส่ใจกับพื้นผิวและความคล่องตัวของพวกมัน
ฉากต่อสู้ในตอนกลางคืนนั้นมีความไดนามิกเป็นพิเศษ กันดั้มให้แสงที่ไม่ธรรมดาซึ่งค่อนข้างน่ากลัว
พื้นผิวและองค์ประกอบต่างๆ นั้นเป็นลักษณะเฉพาะของ CG และผมคิดว่าผู้ชมจะพบว่ามันทั้งเท่และน่าดู

เมื่อการออกแบบได้เร็นเดอร์ใน CG ภาพดูสมจริงมากขึ้นและถ้าทิ้งไว้แบบเดียวกับอนิเมะ 2 มิติหรือโมเดลพลาสติก ชิ้นส่วนที่เคลื่อนไหวจะดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย ดังนั้นเราจึงเน้นทำให้มันดูสมจริงยิ่งขึ้น
ยกตัวอย่างเช่น ส่วนหนึ่งที่เปลี่ยนไปมาก เราเรียกว่า “สเกิร์ต” ในโมเดลพลาสติก

พื้นที่นี้จะเคลื่อนไหวจะเคลื่อนไหวเยอะ แต่ถ้าพวกมันเป็นของจริงชิ้นส่วนเหล่านี้จะมีมวลมาก ซึ่งไม่ใช่เรื่องธรรมชาติที่บางสิ่งที่ใหญ่และหนักขนาดนั้นจะเคลื่อนไหวไปมา
เราพยายามทำให้ชิ้นส่วนมีขนาดเล็กลงเล็กน้อย สำหรับกันดั้ม เราก็ทำให้ข้อต่อซับซ้อนขึ้นด้วย เพื่อให้ดูสมจริงเมื่อเคลื่อนไหว""
ผมคำนึงถึงสิ่งเหล่านี้ขณะออกแบบ เอาท่อส่งพลังงานของซาคุมาใช้ เห็นได้ชัดว่าการทำให้เคลื่อนไหวใน CG นั้นยากมาก
ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม ต่างจากซาคุก่อนหน้านี้ ที่ข้อต่ออยู่ที่น่องหรือต้นขา เราเชื่อมชิ้นส่วนต่างๆ ไว้ที่หัวเข่า
การทำเช่นนั้นทำให้เคลื่อนไหวได้ง่ายขึ้นโดยใช้ CG นั่นคือส่วนหนึ่งของความคิดของเรา"

“มันเป็นกันดั้มที่ดูเหมือนปีศาจ เป็นยมทูตตัวจริง เราใช้โครงกระดูกและยักษ์เป็นแรงบันดาลใจ

คุณจะเห็นได้ว่าส่วนสีขาวอย่างขาได้รับการออกแบบให้ดูเหมือนกระดูก　นั่นคือสิ่งที่เราเน้นในการออกแบบ เราทำให้สีดูราวกับว่ามองเห็นอวัยวะภายในได้ผ่านซี่โครง
จริงอยู่ที่มีการเลือกใช้สีอย่างตั้งใจเพื่อให้ทุกอย่างดูน่ากลัวขึ้น

อีกแง่มุมหนึ่งสามารถสืบย้อนกลับไปได้ตั้งแต่ตอนที่ผมดูซีรีส์กันดั้มออริจินอล
ผมรู้สึกว่าในฐานะหุ่นยนต์ กันดั้มมีรูปร่างเหมือนมนุษย์มาก
ด้วยเหตุผลนี้ ผมจึงพยายามออกแบบให้มีความเหมือนมนุษย์มากขึ้นในครั้งนี้
ตัวอย่างเช่น ผมเพิ่มแม่พิมพ์สำหรับนิ้วโป้งเท้า ซึ่งเป็นส่วนที่มนุษย์ใช้เพื่อรักษาสมดุล
นิ้วโป้งเท้ามีบทบาทสำคัญในการเดิน ในอนิเมชันออริจินอล รายละเอียดเหล่านี้จะถูกละเว้นไป
แต่ถ้าเราสร้างหุ่นยนต์เหล่านี้ขึ้นมาจริง ๆ บางทีชิ้นส่วนเหล่านั้นอาจมีอยู่จริงก็ได้
ผมจินตนาการสิ่งต่าง ๆ ในลักษณะนั้นในขณะที่พัฒนา

คุณสามารถเห็นแนวทางนั้นได้ในหลาย ๆ ที่ตลอดการออกแบบ
เช่นเดียวกับซาคุที่ผมแสดงให้ดูก่อนหน้านี้ สิ่งต่าง ๆ เช่น เกราะสะโพกถูกทำให้เล็กลงเพื่อให้เคลื่อนไหวได้เบาลง
หากมีชิ้นส่วนขนาดใหญ่กระตุกไปทั่วทุกที่ นั่นจะทำให้อนิเมชันยากขึ้นไปด้วย
การพิจารณาตาม CG เหล่านี้สามารถเห็นได้ตลอดทั้งซาคุและกันดั้ม
กันดั้มมีแผ่นเกราะขนาดใหญ่บนไหล่ ซึ่งทำให้มีพื้นที่ว่างเพิ่มขึ้นมาก
ซึ่งดูไม่เป็นธรรมชาติในแง่ของปริมาณ
เมื่อผมเริ่มคิดว่าพวกมันเป็นอาวุธจริง ผมก็สงสัยว่าแผ่นเกราะเหล่านั้นป้องกันอะไรอยู่
พวกมันดูเหมือนสิ่งประดิษฐ์ ผมคิดว่าคุณสามารถแบ่งและจัดสรรพื้นที่นั้นให้กับส่วนอื่น ๆ และพูดได้ว่ากันดั้มนี้แตกต่างออกไป ดังนั้น ผมจึงละเว้นแผ่นเกราะไหล่และสิ่งอื่นๆ ในขณะที่เน้นย้ำว่ากันดั้มนี้ควรจะดูน่ากลัว
ถ้าแผ่นไหล่ยื่นออกมากว้าง การออกแบบก็ดูเป็นฮีโร่จริงๆแน่ๆ
แต่เนื่องจากซีรีส์นี้มีโทนที่หนักกว่าเล็กน้อย เกือบจะเหมือนหนังสงคราม ผมจึงอยากให้ภาพรวมออกมาดูน่ากลัว
ในแง่นั้น มันจึงแตกต่างจากกันดัมในซีรีส์อนิเมชั่นทางทีวี
ผมยังหักห้ามใจอยู่บ้าง
ถ้าคุณลองดู... มีกล้องสามตัวติดอยู่ตรงนี้ และการแสดงออกของเครื่องจักรก็เปลี่ยนไป
เราต้องการให้มันมีเอฟเฟกต์แบบนั้น
ผมคิดว่าเราทำได้ดีมาก เมื่อกันดั้มเผชิญหน้ากับโซลาริ มีการตกแต่งมากมายที่ทำให้ดูเหมือนว่ากำลังเปลี่ยนการแสดงออกทางสีหน้า
ผมมีความสุขมากที่นักสร้างแอนิเมชันสามารถใช้รายละเอียดเหล่านั้นได้อย่างมีประสิทธิภาพ"

"ถึงแม้ว่าสิ่งนี้จะใช้ได้กับกันดั้มด้วยเช่นกัน แต่หัวของ GM นั้นมีบังตาที่หมุนได้ซึ่งทำให้สามารถแสดงออกถึงอารมณ์ได้
อันที่จริงแล้วนี่คือเปลือกตาทดแทน อาจจะเป็นหุ่นยนต์ก็ได้ แต่เมื่อแสดงอารมณ์ของนักบินระหว่างการต่อสู้ การเคลื่อนไหวของดวงตาอาจมีประโยชน์มาก
อารมณ์ที่ดวงตาสะท้อนออกมามีความสำคัญ ดังนั้นการหมุนจึงเหมือนกับการแสดงของนักแสดง

สิ่งนี้เกิดขึ้นในฉากเดียวเท่านั้น แต่ผมหวังว่าคุณจะมองหาสิ่งนี้ คุณอาจพบว่ามันน่าสนใจ นี่คืออุปกรณ์นำวิถีด้วยเลเซอร์
ยกตัวอย่างเช่น เมื่อเครื่องบินรบทิ้งระเบิด อุปกรณ์นำวิถีด้วยเลเซอร์จะใช้เพื่อให้แน่ใจว่าระเบิดจะไปถึงเป้าหมาย อุปกรณ์นี้มีรูปร่างกลมแบบนี้ซึ่งสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ
ในลักษณะเดียวกัน หัวของ GM ก็มีเซ็นเซอร์และอุปกรณ์นำวิถีด้วยเลเซอร์ที่หมุนและเคลื่อนที่ได้
หัวเทียบเท่ากับเซ็นเซอร์ การออกแบบเน้นย้ำถึงจุดนั้น
การออกแบบของมันนั้นให้เป็นทั้งอาวุธและเป็นวิธีแสดงอารมณ์ของตัวละคร"

“สำหรับซาคุ แทงค์ ผมถามทาคุฮิโตะ คุซานากิ อันที่จริงแล้วเขาเป็นทั้งนักออกแบบตัวละครและนักเขียนการ์ตูน เขาถูกขอให้ออกแบบ และเราเองก็ดูแล CG ด้วย
ผมมีไฟล์เก็บถาวรของดีไซน์กันดั้มในอดีตจำนวนมาก ดังนั้นผมจึงพยายามใช้ประโยชน์จากมันให้ดีที่สุด"

อย่างที่ได้กล่าวไปก่อนหน้านี้ เราได้รับแผนการผลิตแล้วจึงคิดเรื่องการออกแบบ
ฉันพยายามนำแผนนั้นมาและเพิ่มไอเดียสองสามอย่างที่คิดขึ้นมาเอง
เมื่อไอเดียเหล่านั้นเข้ากันได้ดีกับเจตนาของแผนเดิม ก็รู้สึก... เมื่อการออกแบบออกมาดีในลักษณะนั้น ก็รู้สึกพอใจมาก
ซีรีส์ใหม่นี้ "Gundam:Requiem for Vengeance" มีบรรยากาศที่แตกต่างจากซีรีส์กันดั้มก่อนหน้าเล็กน้อย
ในอนาคต ฉันแน่ใจว่าจะมีผลงานกันดั้มออกมาอีกมากทั่วโลก
ฉันหวังว่าชื่อเรื่องนี้จะเป็นเสมือนหินทดสอบที่บอกเป็นนัยถึงสิ่งที่เป็นไปได้ ฉันคิดว่าซีรีส์นี้จะขยายขอบเขตของศักยภาพทางศิลปะของกันดั้ม ฉันหวังว่าแฟนๆ กันดั้มหลายคนจะให้โอกาสและรับชมมัน ฉันคงดีใจมาก